Marlene was een eerlijk en oprecht mens. Ze kwam voor zichzelf op. Een anekdote; toen zij weer bij mij in beeld kwam in het verpleeghuis De Die. Als zij iets vroeg aan de verpleging, waar zij recht op had, bijv. nog een glaasje drinken, dan zei ze, DAM PAI (ik heb betaald) en mi e pai dikkie. Die uitspraak zullen wij blijven gebruiken, mijn dochter en ik.